mathew knowles en tina knowles
De aanhangers voor De perfecte man hebben het verkocht als een simpele Lifetime stalker-film. En ja, de basissamenvatting van een vrouw die een man dumpt, ontmoet een betere man die te mooi lijkt om waar te zijn totdat hij niets kan beschrijven wat je op een bepaald uur op Lifetime Movie Network zou vinden. Maar deze film is een beetje slimmer en artier onder de oppervlakte. Het is niet dat slim, maar het heeft nog steeds genoeg van een goed gemaakte en goed uitgevoerde stijl om interessant te zijn.
Dus hier is het verhaal: de welgestelde lobbyist Leah Vaughn (Sanaa Lathan) heeft een behoorlijk goed leven met een letterlijk glazen huis in LA en een vaste relatie met de knappe architect Dave (Morris Chestnut). Maar terwijl ze wil trouwen en kinderen krijgen, ben ik 36 jaar oud. Ik heb mijn hele leven gedate! Ik ben uit, zoals Leah het uitdrukt: Dave is er nog niet klaar voor. Nadat een feestje dit probleem opnieuw ter sprake brengt, gaan de twee uit elkaar. Een paar maanden later ontmoet Leah IT-expert Carter Duncan (Michael Ealy) wanneer hij haar redt van een sluipende broer in een bar. Leah valt voor zijn charme en het feit dat hij lijkt op Michael Ealy en ze laat hem in een mum van tijd aan haar vrienden en ouders zien.
Maar nadat Carter bijna een man doodslaat alleen maar omdat hij met Leah praat terwijl ze bij een benzinestation zijn - deze scène is overal in de reclame van de film geweest en het is nog schokkender en angstaanjagender in de context - verbreekt ze wijselijk de banden. Maar Carter - met zijn enorme computerkennis (remote servers en zo), ninja-achtige stealth-vaardigheden en een goed paar latexhandschoenen - wil haar niet laten gaan en zal er alles aan doen om haar te laten blijven.
Ninja Turtle-schoenen voor volwassenen
De belangrijkste kracht van deze film - en ook wat hem enigszins doet zinken - is dat elke beat zo rechttoe rechtaan wordt gespeeld. Carter is absoluut een charmante, lieve jongen (nadat Leah hem heeft verteld dat haar vader (Charles Dutton) een grote honkbalfan is, geeft Carter hem kaartjes voor de thuisplaat voor de wedstrijd van de volgende dag). Maar hij is ook een angstaanjagend monster als er een gloeiend hete woede van onder zijn kalme façade uitbarst. Leah is eerst hopeloos verliefd en dan doodsbang. De manier waarop scenarioschrijver Tyger Williams en regisseur David Rosenthal hun verhaal presenteren, plaatst ons volledig in Leah's POV. Dat zou niet zo goed werken zonder dat Lathan een boeiende uitvoering zou geven die nooit in histrionics tipt, maar het is ook de belangrijkste tekortkoming van de film.
Afgezien van een paar scènes, zijn we nooit buiten Leah's gezichtspunt, wat de andere personages een beetje verstikt. Terwijl karakteracteur Holt McCallany het meeste uit zijn weinige scènes haalt als de behulpzame rechercheur Renkin die net zo gefrustreerd is door het beperkte bereik van de wet op cyberstalking als Leah, voelen Rutina Wesley en Kathryn Morris als Leahs vrienden zich gestrand. Ze bestaan niet om iets anders te doen dan te reageren op wat Leah hen ook vertelt. Zo ook met Leah's ouders; Dutton en L. Scott Caldwell als de moeder van Leah verschijnen slechts voor één decor en zijn zo vertederend dat hun afwezigheid wordt gevoeld zodra de intensiteit van de film begint op te lopen.
Het scenario eindigt uiteindelijk met Leah die het heft in eigen handen neemt op een manier die empowerment en interessant is, terwijl ze ook subtiel het wapenbezit prijst, wat een beetje vreemd is. Dat geldt ook voor de onthullingen over Carter's verleden, die terugvallen op een vreselijk stereotype. Toch gebruikt Rosenthal schaduwen en close-ups goed genoeg om je naar binnen te zuigen. Je herinnert het je gewoon niet meer als je het theater verlaat. Dit is een interessante draai aan een oud verhaal dat goed wordt verteld, maar het is uiteindelijk alleen dat en weinig anders.
Tom Speelman levert een bijdrage aan The Mary Sue, Strange Horizons, Loser City en Sequart Organization. Hij zal een essay in een boek uit 2016 over Star Wars-strips en schreeuwt over strips en muziek op Twitter @tomtificaat.
het is een prachtig leven troef
— Gelieve nota te nemen van het algemene commentaarbeleid van The Mary Sue.—
Volg je The Mary Sue op? Twitter , Facebook , Tumblr , Pinterest , & Google + ?
