Kunststudenten maken verbluffende post-pandemische New Yorker-covers

Stickers lezen

Nu het begin van het einde van de coronaviruspandemie nadert, vragen velen zich af wat de toekomst in petto heeft. Terwijl we ons het Grote Na beginnen voor te stellen, zijn we vervuld van nerveuze opwinding en angst over hoe het leven na de pandemie eruit zal zien. En deze schroom varieert van de voetganger tot het existentiële. Zullen mijn pogingen tot small talk ongemakkelijk en onaangenaam zijn? Kan ik terug naar kantoor, en wil ik dat wel? Is er zelfs een normaal om naar terug te keren als er al zoveel verloren is gegaan?

Kunstenaar en pedagoog Tomer Hanuka gaf zijn derdejaars illustratiestudenten aan de School of Visual Arts in New York City een ongebruikelijke opdracht om te onderzoeken hoe de postpandemische wereld eruit zou zien. Elke leerling moest een omslag ontwerpen voor De New Yorker magazine, dat beroemd is om zijn verbluffende, suggestieve en vaak controversiële coverart.

Als reactie daarop leverden de studenten een adembenemend aanbod aan covers. Sommigen maken gebruik van het voorzichtige optimisme van het leven na de pandemie, terwijl anderen het aanhoudende verdriet en trauma van het coronavirus benadrukken. Hoe verschillend de thema's van de covers ook zijn, ze zijn allemaal uniek in hun concept en uitvoering.

De werken tonen niet alleen de talenten van Hanuka's klas, maar elk vertelt zijn eigen unieke verhaal. De angst en hoop zijn voelbaar in elke omslag, en je zult merken dat je bij verschillende werken in tranen uitbarst. Velen gingen naar Twitter om de covers te prijzen:

Als we het hebben over de kunst en popcultuur die tijdens de pandemie zijn ontstaan, richten we ons vaak op de films en televisieseries die probeerden het moment vast te leggen, met wisselend succes. Velen van ons vragen zich af of er zelfs een publiek is of zin in kunst met een pandemiethema.

Maar of we het nu willen of niet, dit soort kunst is een noodzakelijk onderdeel van onze culturele catharsis. Het is een erkenning dat we allemaal een wereldwijd gedeeld trauma hebben doorgemaakt. Het is vooral van cruciaal belang omdat verschillende politici en pratende hoofden herhaaldelijk hebben geprobeerd de ernst van deze wereldwijde massale dood te negeren, af te wijzen of te bagatelliseren. Onze ervaringen ermee variëren van persoon tot persoon, maar het is erg belangrijk om te herkennen en te onthouden wat we hebben meegemaakt. Want natuurlijk zijn zovelen hier niet om hetzelfde te doen.

Dit is de verbluffende en transformerende kracht van kunst, en dit is wat deze studenten hebben bereikt. Ik kan niet wachten om te zien wat ze hierna gaan doen.

(via Twitter, afbeelding: JOSEPH PREZIOSO / AFP via Getty Images)

Wil je meer van dit soort verhalen? Word abonnee en steun de site!

— De Mary Sue heeft een strikt commentaarbeleid dat persoonlijke beledigingen jegens hen verbiedt, maar niet beperkt is tot iedereen , haatzaaien en trollen.—