Lupin en adjudant bij diefstal Daisuk Jigen, op het ritme van een bijzonder succesvolle casino-overval, rijden op het hoogtepunt van een goed stuk werk en zijn bijna klaar om de zonsondergang in te springen, met de gele Fiat 500 op sleeptouw. Dat is natuurlijk totdat Lupos hun inkomsten identificeert als valse gotische biljetten van hoge kwaliteit, waarvan de bron het Groothertogdom Cagliostro is. Lupin neemt het op zich om het te onderzoeken en sluipt Cagliostro binnen om te worden begroet door een achtervolging tussen een vrouw in een trouwjurk en een paar vreemde mensen met een affiniteit voor Tommy-geweren.
Lupos wordt al snel onbekwaam in zijn poging om onze nu gevangen genomen dame in het wit te redden, maar het is te laat om nu terug te keren, als onze gladgeschoren dief, gewapend met een afscheidsgeschenk van een witte handschoen en een speciale zilveren ring met een reliëf mysterieus Steenbok-symbool, maakt een omweg tot diep in het hart van de mysteries, schandalen en rijkdommen die Cagliostro omringen.
Esthetisch gezien is de film boeiend door de integratie van prachtige handgeschilderde achtergronden en decorstukken die waar mogelijk van het scherm springen. De actiescènes zelf zijn boeiend en spelen zich af in uitdagende en leuke omgevingen, van auto-achtervolgingen die de natuur tarten die erin slagen de toon van de hele film te zetten tot claustrofobische versnellingen in klokkentorens, met de beats van actie die altijd in een goed tempo slepen en de karakteranimatie de hele tijd duidelijk en vloeiend houden. De animatie doet een knaller werk door de energieke en lichte toon te behouden, terwijl (indien van toepassing) nog steeds een sfeer van mysterie en avontuur behouden blijft die bondig en vloeiend door de hele film marcheert.
Dit wordt vooral goed geïllustreerd in lange, levendige opnamen van de omgeving en de set die slechts een van de vele opvallende strepen van de Miyazaki-smaak betekenen die we hier zien. Van ruimtelijke shots van huilende wind en paarse luchten tegen gotische kastelen (en dat is nog maar het Blu-ray-menu!) tot levendige tuinen, de film weet je net zo te laten staren naar de mooie schilderijen als de roekeloze actie, en het gaat allemaal vergezeld van veerkrachtige, jazzy deuntjes die helpen om de bal soepel te laten rollen. De personages zelf springen van de pagina in duidelijke kinesthetische actie en persoonlijkheid die goed tot uiting komen van een Lupin die aanzienlijk aardiger is dan zijn voorgaande incarnaties tot een vrouwelijke hoofdrol die dient als een helaas eenzame, maar onderscheidende vrouwelijke stem voor de film.
Oh ja, over smaakstrepen gesproken, we hebben hier een Miyazaki-film, dus naast de vrolijke cantor van plezier en avontuur, zal het die damevriendelijke vibes hebben die we graag opeten. De film, in een verfrissende afwijking van de meeste hoogvliegende, op actieheld gerichte avonturenfilms, behandelt zijn vrouwelijke hoofdrol als een entiteit op haar eigen. Lady Clarisse slaagt erin om met recht kwetsbaar en menselijk te zijn zonder een jonkvrouw te zijn die in wezen de toestemming van Lupins nodig heeft om te ontsnappen aan haar ontvoerders, die op zichzelf een aantal mooie banden hebben om te verbreken.
Haar eigen verlangens naar onafhankelijkheid staan functioneel los van Lupos, en ze is geenszins een apparaat om de man te helpen zijn nieuwe gekke avontuur verder te brengen. Er zou echter kunnen worden beweerd dat ze in de context van het verhaal nooit Lupos zou kunnen vergezellen in zijn onbeholpen levensstijl, dus de beslissing aan het einde is thematisch verminderd, maar het is ook belangrijk op te merken dat ... nou ... de kerel is aardig voor haar. Hij behandelt haar niet als een prijs voor het slagen in het avontuur aan het einde of probeert haar te verleiden voor zijn eigen seksuele verovering, en hij laat, ja dwingt, haar om te profiteren van haar eigen uiteindelijke vrijheid. Dat gaat een lange weg voor de dames die thuis bezwijmen.
Het werk zelf neemt een onvermijdelijke plaats in op de plank van elke Miyazaki-fan, met een interessante plaats in zijn filmografie als zijn allereerste regie- en schrijfproject, en nu is het tijd om het te krijgen met een speciale high-definition heruitgave in januari 2015 dat omvat een remastering door Discotek Media. Het is een mooie, goed doordachte speciale editie die zowel de dub-release van 2000 als 1992 bevat (de laatste met namen die zijn gewijzigd vanwege copyrightproblemen naast enkele scriptflubs), evenals verschillende commentaartracks en filmintroductie, extra animatiecellen, en prachtige albumhoezen waar je trots op bent dat je een beetje extra hebt verdiend om deze baby op je plank te houden.
Een kleurrijke en opmerkelijke gezinsvriendelijke incarnatie van Lupin die ervoor zorgt dat je vriendinnen en Miya-fanai (wat het eerst komt. De twee sluiten elkaar helemaal niet uit) rond de bank jagen voor de regisseurs een duidelijke, energieke visie die heel goed standhoudt vandaag in een mooie, strakke, geremasterde visie waar iedereen van kan genieten.
Rachael is een student aan een universiteit in Florida die regelmatig in Disney-parken stoeit en een veel te uitgebreide collectie knuffelbeesten heeft. Als je haar andere willekeurige mijmeringen over tekenfilms wilt volgen (of gewoon even langs wilt komen om gedag te zeggen), dan is er haar blog, https://lotsofframes.wordpress.com .
—Let op het algemene commentaarbeleid van The Mary Sue.—
Volg je The Mary Sue op? Twitter , Facebook , Tumblr , Pinterest , & Google+ ?
