Als het gaat om Disney's Bevroren 2 , is er veel aandacht besteed aan Elsa's reis, zowel vanuit een fan- als vanuit een kritisch perspectief. Zij is het personage dat de oorwormen van het decennium uithaalt, de magische make-over krijgt (twee keer!) en geweldige ijskrachten heeft waar introverte mensen overal jaloers op zijn. Ik neem een ijspaleis voor één, alsjeblieft!
Het is moeilijk om niet van onze Angstkoningin te houden; Elsa's transformatie van twijfelen aan zichzelf naar controle krijgen over haar krachten is herkenbaar voor fans van alle leeftijden. Anna is echter ook een koninklijke Arendelle om naar te kijken. Anna's reis naar binnen Bevroren 2 is net zo belangrijk als die van Elsa, en het krijgt lang niet de aandacht die het verdient.
Na een flashback met het slaapliedje van hun moeder, Bevroren 2 gaat echt op gang met het nummer Some Things Never Change. Op het eerste gezicht is het een vrolijk groepsnummer, maar het is een indicatie van ieders hoofdruimte aan het begin van de film. Zoals Anna tegen Olaf zegt, maak ik me geen zorgen, want ik heb jou en Elsa en Kristoff en Sven, en de poorten zijn open. Ze heeft eindelijk alles gekregen wat ze ooit wilde sinds ze een door romantiek geobsedeerde babyprinses was. Ze heeft haar man, een mooie relatie met haar zus en een beste vriend van een sneeuwpop.
Als Elsa besluit naar het noorden te gaan, wil Anna haar niet tegenhouden, maar ze wil ook niet achterblijven. Anna behandelt Elsa bijna zoals een moeder een kind behandelt - op een gegeven moment zingt ze zelfs het slaapliedje van hun moeder voor haar. Anna is extreem beschermend over Elsa en haat het dat ze zichzelf in gevaar brengt, ondanks dat Elsa duidelijk voor zichzelf kan zorgen. Anna wordt ook boos dat Elsa haar niet meteen vertelde dat ze een stem hoorde.
In de context van beide films zijn de reacties van Anna echter in lijn met haar karakter. Ze is haar hele leven gefixeerd geweest op Elsa, en daar voorbij gaan is geen verandering die gemakkelijk gebeurt. Zelfs toen Elsa jarenlang de deur niet voor haar open had gedaan, bleef Anna kloppen. Anna's grootste angst is op dit moment Elsa's afwezigheid - emotioneel of fysiek.
Dat is echter het ding met liefde en opgroeien: je leert dat, om Dr. Maya Angelou te citeren, liefde bevrijdt. Liefde gaat niet over het binden van iemand aan jou - het gaat over het geven van de vrijheid en steun om zichzelf te zijn. Anna leert deze les, en hoe ze haar controlerende karakter op de meest brute manier kan loslaten. Voor het eerst in twee films krijgt Anna een solonummer in een scène waarin ze helemaal alleen is. Ze heeft nooit de enige aandacht van het publiek gekregen in een muzikale scene; ze heeft het nummer altijd gedeeld met een ander personage. Het is dus iets waar we op moeten letten.
Denkend is dat Elsa dood is, Anna huilt de hele nacht en zingt The Next Right Thing, wat heel anders is dan alles wat we eerder in een Disney-film hebben gehoord. Anna zit midden in een depressieve episode en werkt hardop aan die gevoelens. Het eerste couplet heeft de regels Het leven dat ik kende is voorbij / De lichten zijn uit / Hallo, duisternis / Ik ben klaar om te bezwijken. Hopeloosheid en het gevoel van intens verdriet zijn samengevat in ongeveer drie zinnen. Het is een hele prestatie van de kant van de songwriters, Robert Lopez en Kristen Anderson-Lopez.
Een lied als dit is belangrijk voor kinderen die vatbaar zijn voor depressie of die moeite hebben om zich aan te passen aan enorme veranderingen in hun leven. Niet elk nummer kan Into the Unknown zijn, maar dit nummer is op zich al bijzonder. Anna neemt zich voor om stappen voorwaarts te blijven zetten om het volgende goede te doen, hoe langzaam of moeilijk het ook is. Het is een volwassen les om kinderen bij te brengen en een die ook bij volwassenen resoneert. Een deel van ouder worden is omgaan met het besef dat er heel weinig is dat we volledig kunnen beheersen in ons leven. Wat we echter wel kunnen beheersen, is onze manier van denken.
Wanneer Anna zich realiseert dat Elsa nog leeft, verdubbelt ze de bescherming niet. In plaats daarvan accepteert ze dat Elsa bij de Northuldra hoort. De fysieke afstand tussen hen, die nu zoveel groter is dan een deur, maakt voor Anna niet meer uit. Ze heeft de les geleerd dat van iemand houden betekent dat je ze de ruimte moet geven om de beste versie van zichzelf te zijn, zelfs als dat minder spelavonden betekent. Als gevolg hiervan kan Anna die energie op zichzelf en haar relaties buiten haar zus richten - zoals de man met de dialoog die feministen over de hele wereld liet twitteren, meneer mijn liefde is niet fragiel, Kristoff. Kristoff is er voor Anna wanneer ze hem nodig heeft, en toch ligt Anna's focus niet alleen op Kristoff, zoals het zou moeten zijn.
Als we één held moeten kiezen van Bevroren 2 , het is Anna. Het is haar idee om de dam te doorbreken, omdat ze beseft dat Arendelle geen toekomst heeft als ze de zaken niet goedmaakt. Ze heeft net die les van Pabbie geleerd, en ze past het toe om door haar verdriet heen te komen en haar koninkrijk te redden. Terwijl ze de zaken rechtzet, redt ze per ongeluk ook Elsa, voor de tweede keer in de franchise. Ze oefent waar ze over zingt, en zoals Elsa zegt, Anna deed wat goed was voor iedereen - niet alleen voor zichzelf of voor haar zus, maar voor iedereen. Anna is net zo belangrijk voor het verhaal als Elsa, zelfs zonder krachten. Een brug heeft twee kanten, en zij is het tweede deel van de brug tussen Arendelle en de Northuldra. Anna wordt wie ze altijd bedoeld was te zijn: de koningin van Arendelle.
Dit is het best mogelijke einde voor Anna. Ze heeft een identiteit buiten haar zus en een man die opduikt wanneer ze hem nodig heeft en zegt: ik ben hier. Wat heb je nodig? Anna klampt zich niet vast aan het verleden noch aan iemand anders. Zij is degene die het nu heeft losgelaten - en uiteindelijk kreeg ze ook haar eigen kostuumwissel.
(afbeelding: Disney)
Wil je meer van dit soort verhalen? Word abonnee en steun de site!
— De Mary Sue heeft een strikt commentaarbeleid dat persoonlijke beledigingen jegens hen verbiedt, maar niet beperkt is tot iedereen , haatzaaien en trollen.—
