De aanvallen van kwade trouw op ons eigen archief moeten stoppen Have

Daenerys en Thor trekken gezichten

Een vreemd en lelijk discours heeft de kop opgestoken op sociale media de laatste paar keer dat fandom mothership en de Hugo Award-winnende website Archive of Our Own succesvolle fondsenwervingsacties uitvoerden. Dit, en de halfbakken argumenten rond het inhoudsbeleid van AO3, zouden moeten ophouden en ophouden.

lord of the rings meubelen

De geldinzamelingsacties, die afhankelijk zijn van optionele donaties van gebruikers (waarvoor beloningen zoals stickers, spelden, waterflessen en draagtassen op verschillende niveaus beschikbaar zijn), zijn nodig om de aanzienlijke kosten te dekken voor het behouden van de non-profit, vrijwilligers- rennen kolos gaan. Toch lijken een paar vocale fandom-bewoners te denken dat AO3 bezig is met een soort van geldroof. Ze slaan over de duidelijke budgetinformatie de site biedt voor degenen die willen kijken.

In wezen zijn deze aanvallen echter meer de manifestatie van een fannish-cultuuroorlog dan iets anders. Het is een soort van zuiverheidscultuur geworden om Archive of Our Own te noemen, omdat we blijkbaar niet kunnen genieten van leuke dingen.

De klachten tegen de fondsenwerving van AO3 zijn bijna onbegrijpelijk voor degenen onder ons die volwassen werden in een tijd van onzekerheid bij fandom - toen kleine archieven routinematig werden gesloten vanwege gebrek aan onderhoud of een dreigbrief van een auteur of studio. Wanneer fanfiction-repositories zoals fanfiction.net zouden besluiten om zuiver het geheel van NC-17-rated verhalen, gewoon omdat. Wanneer LiveJournal zou annuleren hele banen van persoonlijke tijdschriften en gemeenschappen 's nachts. (Onze voormoeders en vaders in fandom, die in dit tijdperk al meerderjarig waren, waren degenen die AO3 vanaf de grond hebben opgebouwd om een ​​veilige ruimte van, nou ja, de onze te garanderen.)

De mensen die in de war zijn over de fondsenwerving van AO3 hebben zeker nooit ervaren hoe door fans gemaakte inhoud in een oogwenk ontoegankelijk kan worden gemaakt of juridisch kan worden aangevochten. Ze hebben genoten en onmetelijk geprofiteerd van de zwaarbevochten gouden eeuw van AO3. En het lijkt erop dat ze geen rekening hebben gehouden met de kosten van het onderhouden van niet alleen de enorme infrastructuur die AO3 doet kloppen, maar ook de bijbehorende budgettering voor de moederorganisatie, The Organization for Transformative Works, die actief vecht voor de legaliteit van door fans gemaakte werken. Daarnaast helpt de OTW kleinere risicoarchieven te redden en onderhoudt de wiki Fanlore.org, die de geschiedenis en cultuur van fandom documenteert, naast andere waardevolle projecten.

Voor degenen die echt geïnteresseerd zijn in budgettaire uitsplitsingen, houdt AO3 een gedetailleerd jaarverslag bij, maar de slechtpratende mensen die achter de site aan gaan hebben vaak niet eerst de moeite genomen naar Google; ze zoeken naar redenen om reactionair te zijn. Ze gaan niet zitten om daadwerkelijk ruzie te maken over serverkosten. Dit gaat dieper.

Want telkens wanneer AO3 in de schijnwerpers staat, komt een ander element naar voren, en het lijkt ook op zijn minst gedeeltelijk een generatiekloof te zijn. Sommige fans beweren dat AO3 meer van de inhoud die op de site wordt geplaatst actief zou moeten modereren, ook al heeft het exclusieve tagsystemen, zodat je persoonlijk je eigen AO3-ervaring kunt aanpassen en er verantwoordelijk voor kunt zijn.

Houd je niet van een paar- of tagsituatie? Verberg het en je hoeft je nooit zorgen te maken dat je het ziet! Daarnaast heeft AO3 een Policy & Abuse-team dat zich bezighoudt met zaken als plagiaat, intimidatie en schendingen van het contentbeleid; het is niet het Wilde Westen daar, ondanks wat dit nieuwe ras van morele paniekzaaiers je wil laten geloven.

Er is tegenwoordig een hardnekkige, en voor mij buitengewoon vreemde wending om The Powers That Be te censureren en fanwerken te verwijderen die sommige gebruikers als problematisch beschouwen, vaak met een parelend gevoel dat de jeugd wordt bedorven door blootstelling aan onsmakelijke thema's, of de loutere mogelijkheid van blootstelling.

Deze gevoelens doen me altijd denken aan de mensen die in de 18e en 19e eeuw beweerden dat het lezen van romans de geest van een jonge vrouw zou bederven, en dat (vooral) vrouwen niet vertrouwd konden worden met zo'n gevaarlijke activiteit als lezen of het kiezen van hun eigen leesmateriaal.

Het is verbijsterend om te zien hoe jonge mensen pleiten voor strikte sanctie van inhoud, terwijl ze ook vaak de oudere generatie aanvallen die het archief als een universele hulpbron heeft opgebouwd en helpt onderhouden. Er kan een verontrustend leeftijdsdiscriminatie zijn in een groot deel van het discours - minachting voor fandom-moeders die deze stad hebben gebouwd en draaiende houden.

Opgegroeid in een omgeving met een bijna totale vrijheid en toegankelijkheid van informatie, kunnen deze gebruikers, die de neiging hebben om jonger te scheeftrekken, het idee aandrijven dat we door censoren moeten worden gered van verraderlijke online inhoud. Anders lopen we het risico onherstelbaar beschadigd te worden door het bestaan ​​ervan op dezelfde site als de G-rated, gezinsvriendelijke fanficties, podfics en kunst die ze ongetwijfeld zonder enige afwijking creëren en consumeren. Dit alles terwijl het tegelijkertijd afkeurt dat het Archief geld inzamelt om zichzelf draaiende te houden. Het is alsof je de moderne Anthony Comstocks in realtime op Twitter ziet bloeien.

Deze fans hebben waarschijnlijk geen rekening gehouden met de talloze complexiteiten achter contentmoderatie, met name contentmoderatie van fictieve, door fans gemaakte, voornamelijk op tekst gebaseerde werken. Alleen wie mag beslissen wat acceptabel is in fictie, en wat niet? Om nog maar te zwijgen over culturele verschillen en het brede scala aan talen dat beschikbaar is op AO3. Het modereren van fictie voor moraliteit is iets van dystopische sciencefictionromans en zedenpolitie, geen vrijwilligers in dienst van fanwerken.

Het is een ongelooflijk gladde helling waarvan de wijze makers van AO3 besloten niet naar beneden te glijden. in hun Servicevoorwaarden Aanstootgevend inhoudsbeleid, schrijven ze: Tenzij het een ander beleid schendt, zullen we geen inhoud verwijderen wegens aanstootgevendheid, ongeacht hoe vreselijk, weerzinwekkend of slecht gespeld we die inhoud persoonlijk vinden.

Het Archief heeft al een invoerveld voor archiefwaarschuwingen om te waarschuwen voor onderwerpen zoals inhoud zonder wederzijds goedvinden die gemakkelijk kan worden vermeden, opnieuw via het tagging-voorkeursysteem of door de waarschuwing zelf, die prominent op het fanwerk wordt weergegeven. En wanneer u ermee instemt AO3 te gebruiken, gaat u ermee akkoord dat de OTW niet aansprakelijk is jegens u voor enige Inhoud waaraan u op of vanwege de Dienst wordt blootgesteld. Simpel gezegd, hoewel AO3 directe schendingen van zijn servicevoorwaarden afhandelt, is het niet verantwoordelijk voor de inhoud van het Archief of uw eigen ervaring om het tegen te komen. U maakt gebruik van een gratis dienst.

Ik moet de anti-AO3-brigades nog zien organiseren om een ​​geheel eigen archief te creëren dat puur is van geest, inhoud en geldbehoefte, waar het geen probleem zal zijn om te onderscheiden en te modereren wat acceptabel is in fictie. Ik nodig ze uit om het te proberen en wens ze veel succes. Laat de rest van ons in de tussentijd genieten van een van de weinige lichtpuntjes in een wereld die anders overspoeld wordt door non-fictieve verschrikkelijkheid.

(afbeeldingen: HBO, Marvel)

Wil je meer van dit soort verhalen? Word abonnee en steun de site!

— De Mary Sue heeft een strikt commentaarbeleid dat persoonlijke beledigingen jegens hen verbiedt, maar niet beperkt is tot iedereen , haatzaaien en trollen.—